Brak
BRAK powstał w grudniu 1980 roku z inicjatywy Ziemowita Kosmowskiego
(ur. w 1960 r.), wcześniej udzielający się (jako gitarzysta i autor tekstów)
wraz z Bogusławem Michalonkiem w zespole Phantom, który opuścił po "Rockowisku'80".
Początkowo Brak istniał jako trio, w skład którego, prócz Z. Kosmowskiego wchodzili:
Krzysztof Papużyński - gitara
Leonard "Kuba" Jakubowski - perkusja
Grupa znalazła schronienie w Dzielnicowym Domu Kultury w Łodzi. Po raz pierwszy
zespół zaprezentował się szerokiemu audytorium na II Ogólnopolskim Przeglądzie
Muzyki Młodej Generacji - Jarocin'81, gdzie spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem
publiczności. W folderze festiwalu o zespole pisano: "Uprawiają muzykę nowofalową,
wzorując się na takich grupach jak The Stranglers, nie rezygnując z dorobku
lat sześćdziesiątych (The Doors) Wkrótce potem, w dowód wyróżnienia BRAK pojawił
sie na Międzynarodowych Konfrontacjach Muzycznych Pop Session w Operze Leśnej
w Sopocie. Zespól parokrotnie zmieniał swój skład personalny i instrumentalny,
rozszerzając go w pewnym momencie do kwintetu o klawiszowca i saksofonistę.
W 1982 roku w czteroosobowym składzie:
Ziemowit Kosmowski - śpiew, gitara, kompozycje, teksty
Kamil Bilski - saksofon altowy
Tadeusz Szymczak - gitara basowa
Włodzimierz Rode - perkusja
zespół wziął udział w sesji nagraniowej dla Polskiego Radia Opole, podczas której
nagrał cztery utwory: "Teatr", "Na Bliskim Wschodzie", "Przekłute Powietrze"
i "Złoto". (w 1998 roku nagrania te, uzupełnione o "Pokolenie" i "Do wzięcia"
ukazały się na płycie "Porzucona generacja". Do wspomnianych utworów zrealizowano
program w Telewizji ŁódĽ, który nigdy nie został wyemitowany na antenie z powodu
ingerencji cenzury. Zespół dwukrotnie wystąpił na Rockowisku w Łodzi. Rzadko
goszczący w mediach zespół w niektórych ankietach popularności za 1982 rok (m.in.
"Słowa Powszechnego" i "Panoramy") znajduje sie w gronie wykonawców określanych
mianem "Talent-Nadzieja". Pisano: "Kilkakrotnie widziałem ich "w akcji". Podoba
mi się bardzo postawa przywódcy grupy, który konsekwentnie trzyma się obranego
stylu gry, nie poluje na łatwy sukces i nie przechodzi na inne, bardziej komercyjne
gatunki muzyczne. Kosmowski wie, że dziś ciężko mu jest zdobyć i przekonać szrokie
kręgi odbiorców do swej muzyki. Wierzy, że będzie to kiedyś możliwe - może nawet
już jutro? Nie rezygnuje więc ze swych ostrych, gorzkich tekstów i prowokującej
muzyki. (...) Jego "kontestacyjny" rock przejawia ciągłe niezadowolenie, negację,
zwątpienie i krytykę dnia codziennego. BRAK to nadal kontrowersyjna grupa -
przedstawiciel najbardziej zbuntowanego odłamu naszej młodzieży." (Rafał Szczęsny
Wagnerowski, "Ale czegoś mi BRAK", Non Stop, nr 6/1983)
Kosmowski mówił: "W pewnym momencie udało mi się skompletować skład z dobrych muzyków jazzowych, którzy "kupili" moje pomysły... Myślę, że była to mocna kapela, grająca punk zakorzeniony w rhythm'n'bluesie" (Wiesław Królikowski, "Rendez Vous", Magazyn Muzyczny nr 2/1987
Po koncercie "Muzyka w serca wstąpi nam" w Opolu w 1983 r. Brak rozpada sie. Ziemowit Kosmowski wkrótce potem zakłada grupę Rendez Vous, potem występuje solowo jako Ziemek.
Po latach Z. Kosmowski mówił o Braku: "Brak to było typowe szarpidructwo. Byłem tak młody, że nie miało to nic wspólnego z profesjonalnym myśleniem" (Marzanna Zielińska, "Ziemek comes back in concert", Magazyn Muzyczny nr 9/1991, s. 18)